Η ιδέα

Με λένε Ασπασία και είμαι μαμά...

Ήταν το 2008 με την γέννηση του πρώτου μου παιδιού που άρχισα να βιώνω αυτό που λέμε γονεϊκότητα και τους προβληματισμούς της.

Τι θα φάει, με τι θα παίξει, πότε θα κοιμηθεί, πότε πρέπει να βγάλει την πάνα, πως πρέπει να συμπεριφερθώ σε αυτό το μικρό πλάσμα, πότε θα γυρίσω στη δουλειά...

Διαπίστωσα πολύ γρήγορα, ότι τα παιδιά όχι απλά δεν έρχονται με οδηγίες χρήσης αλλά ότι είναι τόσο μοναδικά και ανεξάρτητα πλάσματα που αν καταφέρεις να ξεπεράσεις τον πανικό που προκαλούν όλα τα παραπάνω ερωτήματα, ένας θαυμαστός και υπέροχος κόσμος ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια σου.
Αν ακολουθήσουμε το δρόμο που τα ίδια τα παιδιά μας δείχνουν, όλα γίνονται πιο εύκολα.

Για ένα παιδί τα πάντα είναι παιχνίδι. Μέσα από το παιχνίδι ανακαλύπτει τον εαυτό του, τους γύρω του, τον κόσμο ολόκληρο!

Κάπου εκεί και μόλις είχα αρχίσει να ανακαλύπτω την νέα μου πραγματικότητα ήρθε στη ζωή το δεύτερό μου παιδί. Νέα ερωτήματα. Που θα κοιμηθεί, πως θα τα πηγαίνουν μεταξύ τους, πως θα κρατήσω τις ισορροπίες, θα γυρίσω στη δουλειά ή θα μείνω με τα παιδιά και τι μπορώ να κάνω με δυο μικρά παιδιά μέσα στο σπίτι;

Κάπου εκεί λοιπόν γεννήθηκε η ιδέα του Playgroup. Μαζί με άλλες έξι οικογένειες φτιάξαμε μια υπέροχη ομάδα παιχνιδιού που μαζί με τα παιδιά μας παίζαμε και περνούσαμε υπέροχα!
Περισσότερες πληροφορίες για  το Playgroup μπορείς να δεις  ΕΔΩ.

Κάπου εκεί μαζί ανάμεσα στο παιχνίδι και τις κουβέντες περί γονεϊκότητας γεννήθηκε το τρίτο μου παιδί και μαζί άλλα ερωτήματα...

Μετά το playgroup τι;

Κατευθείαν νηπιαγωγείο, παιδικό σταθμό ή κάτι άλλο;

Το πρώτο μου παιδί πήγε κατευθείαν νηπιαγωγείο. Δυσκολευτήκε και εκείνος και εμείς.

Το δεύτερο παιδί μου το έστειλα και παιδικό σταθμό, μετά από μια πολύ μεγάλη έρευνα, οφείλω να ομολογήσω. Είδα διαφορές μικρές και μεγάλες, σημαντικές και ασήμαντες, καλούς αλλά και ''μέτριους''  παιδικούς σταθμούς. Διαφορές στα ωράρια, στην διατροφή, στα δίδακτρα, στην προσαρμογή, στην παιδαγωγική προσέγγιση.

Άλλα μου έλεγε το ένστικτό μου και άλλα οι περισσότεροι παιδαγωγοί, με αποκορύφωμα μια φράση που με θύμωσε πολύ '' Εγώ είμαι παιδαγωγός και ξέρω ενώ εσείς είστε απλώς μαμά (και δεν ξέρετε...)''

Διάβασμα, περισσότερο διάβασμα, κατατακτήριες, μιας και είχα ήδη ένα πτυχίο Διοίκησης Μονάδων Υγείας και Πρόνοιας και να λοιπόν που η μαμά, που δεν ξέρει, βρίσκεται να σπουδάζει Προσχολική Αγωγή και να ανακαλύπτει ότι όσα πιστεύει και θεωρεί σωστά, όχι μόνο είναι αλλά  τεκμηριώνονται και παιδαγωγικά. Μια μόνο δυσκολία υπάρχει, ο παιδαγωγός θα πρέπει να μπορεί να κάνει τα πάντα και να είναι έτοιμος για κάθε αλλαγή, να ενημερώνεται συνεχώς για όλες τις νέες παιδαγωγικές ιδέες, να είναι σε ετοιμότητα και ευελιξία, να μπορεί να δει τα πάντα ως παιχνίδι, να ακούει τα παιδιά και να συνεργάζεται με τους γονείς. 

Να αγαπά ο ίδιος την ζωή και τότε όλα γίνονται πιο εύκολα!

Έτσι λοιπόν γεννήθηκε το ''Παιχνιδοσκόπιο''.

Ένα μικρό σε μέγεθος σχολείο με μια μεγάλη αγκαλιά, έτοιμο να υποδεχτεί του νέους φίλους του σε ένα μαγικό ταξίδι παιχνιδιού και μάθησης...

Και όπως σε κάθε ταξίδι χρειάζεσαι συνοδοιπόρους, η ομάδα συμπληρώθηκε από παιδαγωγούς με όρεξη για παιχνίδι, αγάπη για τα παιδιά και διάθεση για να μάθουμε μαζί με τα παιδιά!
 

 

Καλώς ορίσατε στο παιχνιδοσχολείο μας,

Ασπασία Σκουφίδη